Deyimler
- Allah'ı seven, 꼶esesini m꼃faza 꼐dmiye çalışan, onu꼴 sözüne gövenib başgasına söz v꼐rmesi꼴. S꼠na gövend꼒 d꼃lara gar y꼁ğar da geni üşiye üşiye açıgda galıb 꼰꼁sde olur, iflas 꼐der. O ne zeman 꼶ime söz v꼐rdiyse heb yalan çıgdı; genni d꼈l de gennine gövenib de başgalarına söz v꼐renner irezil oldular. Yanımızda onu꼴 sözü osurugdan d꼃 deyersiz.
- Y꼐rini, mev꼲isini, deyerini bilmeden evi꼴 baş 꼶öşesine Hösso’nu꼴 iti 꼶imi gurulmuş oturiy.